Kom thuis in folkmuziek

Marieke Van Ransbeeck uit Meldert is een avonturier. Met haar doedelzak onder de arm trok ze op 23-jarige leeftijd naar het Hoge Noorden. Na twee jaar omzwervingen langs conservatoria in Zweden, Denemarken, Finland en Noorwegen kwam ze terug met een rugzak vol verhalen. De band met de liefde van haar leven werd er alleen maar sterker door: folkmuziek doet haar hart sneller slaan. En binnenkort ook het jouwe!

Wanneer wist je: die folkmuziek laat ik niet meer los? Hoe is het begonnen?

Ik ben opgegroeid in de folkwereld. Mijn verhaal met folk gaat zelfs al terug van toen ik in mijn moekes buik zat. Net voor mijn geboorte ging ze naar Riverdance kijken en ik stampte dan al goed mee. Bij ons thuis stond er altijd folkmuziek op en mijn ouders namen ons regelmatig mee naar festivals en balavonden. Mijn eerste keer op Festival Dranouter was ik één maand oud. Als ik folkmuziek hoor, dan kom ik thuis. De muziek geeft me altijd een warm gevoel en een enorme energieboost.

Op mijn achtste ben ik gestart met kinderdoedelzak aan de Muziekacademie van Gooik. Mijn leerkracht nam me mee naar kleine festivals om daar op te treden met andere kinderen die ook doedelzak speelden. Toen ik 15 was ontdekte ik Flanders Ethno, een muziekkamp voor jongeren tussen 15 en 30 jaar oud afkomstig uit verschillende landen. Voor mij was dit een absolute eye-opener. Na vijf dagen van elkaar muziek aanleren uit onze verschillende landen en een concert voor te bereiden met 60 muzikanten speelden we op Festival Dranouter. Mijn allereerste keer! En vanaf dat moment wist ik dat ik dit meer wou doen. Ik wilde muzikant worden.

Is doedelzak een typisch Europees instrument? Is er een voorgeschiedenis in onze streken?

De doedelzak is een heel typisch Europees instrument. Tijdens de middeleeuwen was bourdonmuziek en het gebruik van bourdoninstrumenten als de doedelzak en draailier enorm populair. Het instrument kwam vanuit het Midden-Oosten bij ons terecht en verspreidde zich over de verschillende culturen in Europa. Het lijkt alsof elke streek zo zijn eigen doedelzak heeft uitgevonden. Daarom komt het dat er op dit moment ongeveer 200 verschillende soorten doedelzakken bestaan in verschillende vormen: uit België, Frankrijk, Zweden, Italië, Hongarije, Spanje, Ierland, Schotland... De doedelzak is eerder een familie van instrumenten, in plaats van één stereotiep instrument. In onze streken, de lage landen, werd de doedelzak zeker actief gebruikt. Een bewijs hiervan zie je op de schilderijen van Bruegel. Op De Boerenbruiloft bijvoorbeeld  zie je twee doedelzakspelers. Het instrument dat ik nu bespeel is eigenlijk een moderne versie van dat op het schilderij. De Belgische doedelzakbouwer Rémy Dubois gebruikte de schilderijen en oude instrumenten als inspiratie voor het ‘heruitvinden’ van de doedelzak uit onze streken.

Wie of wat is kostbaar voor jou? Een instrument, een ontmoeting, een ervaring..

Afgelopen zomer heb ik het voorlopige hoogtepunt van mijn carrière beleefd! Ik mocht het wereldbefaamde festival Tomorrowland op mijn doedelzak afsluiten. Zes avonden op een rij speelde ik in de slotceremonie juist na de laatste dj. Dit was zo een uniek moment voor mij. Voor 60 000 mensen spelen. Magisch!

Mocht je vrij kunnen kiezen, welke folkmuzikant zou je dan willen meebrengen naar De Werf?

Dat zou folkmuzikant Marcus Mumford van Mumford & Sons zijn. Het staat op mijn bucketlist om ooit met deze band of zijn zanger op het podium te staan!

Wat doe je in een dag als je niet met folkmuziek bezig bent?

Wanneer ik een dag niet aan het spelen of aan het componeren ben, dan ben ik ook nog altijd bezig met folkmuziek. Ik ben namelijk de manager en booker van mijn eigen projecten. Ik stuur veel e-mails uit, ga naar netwerk-events, vraag subsidies aan... Het is heel fijn werk, maar het vraagt enorm veel tijd om je eigen pad te maken in de muziekwereld. Daarnaast ga ik op een vrije dag heel graag wandelen in de natuur of naar de sauna. De liefde voor sauna heb ik meegekregen tijdens mijn studies in het Noorden waar ik met de Nordic Master startte toen ik 23 was, net na mijn masterstudies aan Luca School of Arts.

Waar droom je nog van?

Ik droom van de dag dat folkmuziek en de doedelzak nog bekender zijn bij het bredere publiek. Dat dit genre meer op de radio en op tv komt en misschien zelfs een plekje op de jaarlijkse MIA's krijgt? :D

Wij wensen je alvast alle succes!