Veel schoon volk op het podium bij ‘Mise en Place’ deze zondag. Maar is er wel genoeg plaats voor 11 ego’s? Het belooft een heerlijk absurde en humoristische voorstelling te worden voor iedereen vanaf 6 jaar. Met de dames van compagnie barbarie en de bijzondere spelers van Theater Stap. Stappers Anke, Ann, Leen en Rik lieten alvast eens in hun kaarten kijken.

 

Hoe bereiden jullie je voor op een optreden?

Ann: Voor het optreden warmen we op met z’n allen, we stretchen en gooien dan met tennisballen naar elkaar.

Rik: Sarah (Van Geel) plagen is ook goed om op te warmen!

Wat is je favoriete moment uit dit optreden?

Leen: Al die rare figuren in 'Mise en Place' vind ik te gek. De broek met 4 benen maakt heel veel kinderen aan het lachen, die is heel leuk.

Ann: Als alles uit de hand loopt. Wanneer Lotte een been is.

Wat is het ergste dat ooit al fout is gelopen?

Anke: Tekst vergeten. Dan moeten de andere spelers je verder helpen. En vorige keer was de deur fout geïnstalleerd. Toen moest iedereen andersom binnenkomen. De deur begon te draaien en we moesten zelf ook mee draaien.

Wat inspireert jou?

Leen: Musical inspireert me wel, bijvoorbeeld '40-45'. Ik heb heel veel inspiratie in mijn hoofd rondzwemmen.

Ann: De Barbaries zijn mijn helden en de spelers van Stap zijn goeie acteurs, die inspireren me ook. Ik beluister wel veel muziek en improviseer er dan op.

Rik: Ik laat me inspireren door fanfares, daar krijg ik veel energie en goesting van.

Wat zou je doen als je niet kon spelen?

Anke: Dan zou ik alleen zijn en na een uur aan mijn ouders vragen wat ik kan doen en hoe ik me kan bezig houden. Als anderen gecast worden vind ik dat wel moeilijk, maar ik vind wel dat iedereen moet kunnen spelen. Ik zou altijd willen spelen, zonder theater en dans kan ik niet leven.

Leen:  Dan zou ik meezingen in Tien om te Zien.

Ann: Thuis zitten… muziek draaien. Ik kan niks anders bedenken, ik moet dansen of spelen.

Hoe ben je bij dit project betrokken geraakt?

Anke: We deden zoals altijd een auditie met alle spelers van Theater Stap. We hebben samen gespeeld, en je moest ook iets persoonlijks zeggen en doen. Jezelf tonen: dat was heel spannend, maar ik durfde het wel.

Wat is jouw rol in het verhaal?

Anke: Iedereen is IK in dit verhaal. Dat is wel zalig.

Waren er ook uitdagingen? Welke?

Anke: Er zijn een paar scènes die ik moeilijk vond. Dan vraag ik aan iemand van het gezelschap om extra te oefenen. Dan werken we samen aan de tekst of aan de bewegingen bijvoorbeeld. Ik wil heel hard werken om dat te kunnen.

Hoe beviel de samenwerking jou?

In koor: supertof!

Ben je al eens in Aalst geweest?

Anke: Nee, ik denk dat het de eerste keer is dat we gaan. Ik denk dat het een groot podium zal zijn.