Birdsong is een ambitieus, ongewoon en pakkend filmconcert. Dé voorstelling die je dit seizoen niet mag missen volgens onze programmator. Maker en bedenker Hendrik Willemyns legde er zijn hart en ziel in. Kom dat zien! (maar lees eerst dit interview)

Hoe bereid jij je voor op een optreden?
Paulien Mathues speelt een prostituee in mijn voorstelling, wat een intense rol is, dus voor elk optreden geef ik haar een knuffel om haar sterkte toe te wensen. En ondertussen tank ik ook wat moed bij haar.

Wat is je favoriete moment uit dit optreden?
Wanneer de Japanse hoofdrolspeelster gedwongen wordt om seks te hebben met iemand die ze veracht, zingt Paulien een liefdeslied dat, samen met de beelden en de muziek die daar haaks opstaan, afstoot in plaats van aantrekt. Dat is één van mijn favoriete momenten.

Wat is het ergste dat fout is gelopen?
De film speelt zich hoofdzakelijk af in en rond een groot media-bedrijf in Tokyo. We kregen van een groot mediabedrijf de toestemming om twee dagen te filmen in hun gangen, liften en kantoorruimtes. Tot ze erachter kwamen dat het verhaal ging over seksuele wanpraktijken in mediabedrijven in Tokyo... Toen mochten we iets anders zoeken. Tijdens de shoot. Dat was geen lachertje. Er zijn nu een pak Japanners die het woord 'godverdomme' kennen. Het is gelukkig allemaal goed gekomen. Waarschijnlijk beter zelfs.

Wat inspireert jou? Welk boek, muziek, optreden… en waarom?
Ik haal veel inspiratie uit het leven van artiesten. De mate waarin dat sommige schrijvers of dichters zichzelf in de vernieling rijden om hun kunst boven de rest te doen uitstijgen vervult mij met goesting om dat ook te doen. Kunst en vernieling. Inspiratie en dood. Allemaal familie van mekaar.

Wat zou je geworden zijn, indien er geen artistieke carrière voor je was weggelegd?
Dan was ik waarschijnlijk gewoon astronaut geworden.