Vrijdag staat ze op het podium met Jan Decleir, collega-sopraan Kelly Poukens en de muzikanten van I SOLISTI voor het muziektheater 'Landru' (ondertussen uitverkocht). Jolien De Gendt heeft haar interview niet gezongen, maar het klinkt alvast veelbelovend!

Hoe ben je bij dit project betrokken geraakt?

Vorig jaar mocht ik met Het Banket meewerken aan een hele fijne productie, 'Peer Gynt' (samen met Brussels Philharmonic en Vlaams Radiokoor). Ik zong er de rol van Solveig. Zo leerde ik Brechtje en Tristan van dit Mechelse theatergezelschap kennen. (De productie wordt volgend jaar hernomen, zeker de moeite om te bekijken!). Daarna haalde corona het hele seizoen van het Vlaams Radiokoor overhoop en viel de geplande coproductie 'Egmont' met I SOLISTI en Het Banket weg. Aan 'Egmont' zouden we normaal gezien met 16 zangers deelnemen. Dat was coronagewijs natuurlijk niet langer en dus werd het een andere productie. Met slechts twee zangers, een acteur en enkele instrumenten. Brechtje en Tristan vroegen naar Kelly (die de rol van Anitra zong in Peer Gynt) en ik. Uiteraard heb ik onmiddellijk ja gezegd, wat een leuke collab!

Wat spreekt je er in aan?

Het verhaal van 'Landru' is zo ongelooflijk onrealistisch dat het lijkt alsof het niet mogelijk kàn zijn. Maar dat is het dus wel! De muziek, geschreven door Frederik Neyrinck, is ook echt ongelooflijk. Hij geeft het karakter van seriemoordenaar Landru perfect weer in zijn muziek. Die is heel vocaal geschreven waardoor het voor ons nog leuker is. Ik werkte trouwens nog niet met I SOLISTI maar kan met volle overtuiging zeggen dat het een heerlijke samenwerking is! Wat een muzikanten, wat een ensemble. Ook Tristan en Brechtje van het Banket zijn absolute toppers, ze graven naar het verhaal, gieten het in de juiste vorm als architecten.

Wat is jouw rol/functie in het verhaal?

Ik heb meerdere rollen in het verhaal. Mijn collega Kelly en ik spelen samen 'het volk' dat roddelend en vol ongeloof commentaar geeft op Landru en 'zijn dames', ik speel ook enkele slachtoffers.
Philoméne Cuchet is de grote zus van Jeanne Cuchet, die werd verleid en opgepeuzeld door Landru. Philoméne zingt over een droom die ze had waarin haar zusje kwam vertellen wat er echt was gebeurd. Vrouwen werden sowieso nooit serieus genomen, maar na dit verhaal wist Landru zeker dat ze als gek zou bestempeld worden. (Ik heb zelf vier jongere zussen, dus toen ik deze muziek voor het eerst bekeek had ik wel een enorme krop in mijn keel.) Fernande, een andere rol die ik mag spelen, is een mislukte artiste lyrique, het enige slachtoffer dat nog in leven is. Vermoedelijk hadden Landru en Fernande écht een mooie tijd samen, verliefdheid, lust, liefde... Ze bezingt hem als een droomman.
De laatste aria die ik zing gaat over 'une femme invisible' en geeft alle slachtoffers weer, hun onzekerheid, hun nood aan affectie en erkenning. Een pakkende tekst die weergeeft hoe deze vrouwen zich zouden kunnen gevoeld hebben. De charmante Landru maakte hen voor even zichtbaar en geliefd.

Waren er ook uitdagingen? Welke?

Toen bleek dat 'Egmont' niet kon doorgaan vanwege corona, zijn we halsoverkop in deze productie gedoken en werd de muziek dus ook heel nieuw geschreven. Een werk creëren is altijd een beetje een uitdaging, maar eentje die ik al vele jaren heel graag aanga. Er zijn geen referenties dus je hebt een blanco blad dat je moet (maar vooral MAG) invullen. De muziek zelf is ook heel goed geschreven voor mijn instrument, Frederik is een topper!

Hoe beviel samenwerken met Jan Decleir jou?

Jan is een collega als een ander, enorm professioneel, fijn en helemaal zichzelf. Zijn stem heeft iets hypnotiserend, ik word helemaal in die klank gezogen. Het is dan ook een van de mooiste spreekstemmen die ons land rijk is! Ik moet opletten dat ik mijn concentratie niet verlies als ik ernaar luister. En eerlijk? Ik kan niet zeggen dat ik het niet een beetje intrigerend vond om met Jan op scene te mogen staan!

Ben je al eens in Aalst geweest? Welk beeld heb je van onze stad?

Mijn roots liggen in Oost-Vlaanderen en in Aalst ben ik al vaker geweest. Uiteraard is carnaval het eerste wat in me opkomt, maar de grote culturele werking is ook heel aanwezig. Er wonen enkele heel goede zangers/collega's in en rond Aalst, dus het drinkwater moet er goed zijn. ;-)