Hebben we weer meer aanrakingen nodig?

Choreograaf Koen De Preter maakte een dansvoorstelling op de grens tussen bro, bromance en romance. 'Tender Men' gaat over mannen en gevoeligheden, iets wat hem nauw aan het hart ligt. Niet te missen op vrijdag 15 april in de Werf-schouwburg. Maar eerst is er dit interview. Lees je mee?

Hoe heb je deze voorstelling bedacht? Was er een concrete aanleiding?

Ik wilde oorspronkelijk een liefdesduet maken tussen twee mannen. Gaandeweg is dat idee getransformeerd naar een idee over mannen in het algemeen en meer bepaald hoe we naar aanrakingen tussen mannen kijken. Er zit immers veel ambiguïteit in mannen die elkaar aanraken. Een bijkomende reden is dat ik niet hand in hand kan lopen met mijn vriend zonder dat we reacties krijgen. Dus groeide de vraag: hoe kijken we daar eigenlijk naar en waarom lokt dit ongewild reacties uit?

Wat is je favoriete moment uit dit optreden?

Te veel om op te noemen. En ik wil ook niet te veel verklappen :-). Mijn eerste kippenvelmoment is wanneer de dansers vooraan staan, helemaal buiten adem na een heftige dansscène, terwijl ze het publiek aankijken. Het is een poëtisch en krachtig beeld dat de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam toont.

Welke uitdagingen kwam je tegen?

Pas na de eerste golf van de pandemie konden we repeteren. Ook een aantal residenties sneuvelden. Het begon dus met wekelijkse virtuele vergaderingen. In juni, twee maanden later dan voorzien, zijn we echt beginnen repeteren, weliswaar met afstand. Daar stonden we: we gingen een voorstelling maken over aanrakingen en net dat mochten we niet doen. Dat was heel absurd. Het heeft op zich wel interessant materiaal opgeleverd, maar het is een rare manier geweest om aan dat proces te beginnen.

Hoe beviel de samenwerking met de dansers jou?

Het is een heel fijne groep mensen om mee samen te werken. De cast is heel verscheiden. Het zijn mannen met verschillende geaardheden, verschillende (religieuze) achtergronden en ze komen uit verschillende landen. Daarom hebben we veel gepraat. Onder andere over een kusscène in de voorstelling.  Hoe ver wilden en konden de dansers gaan? We hebben het over naaktheid gehad. De voorstelling gaat immers over intimiteit en tederheid, maar ik wilde het ook over de ruwe kant van aanraking hebben. Hoe meer huid je toont, hoe meer het geseksualiseerd kan worden en dat wou ik eigenlijk niet. Daar hebben we met de dansers veel gesprekken over gehad. Sowieso nu door #metoo en door de pandemie gaan we op een heel andere en voorzichtigere manier met elkaar om.

Wat inspireert jou? 

Voor 'Tender Men' heb ik veel gelezen rond mannelijkheid, bijvoorbeeld het boek ‘Is Masculinity Toxic?’ van Andrew Smiler. Ook de videoclip van ‘Virile’ van The Blaze vormde een belangrijke inspiratiebron voor de voorstelling. De video toont de meerduidigheid waarnaar ik in ‘Tender Men’ op zoek ben. Hoe verhouden deze mannen zich tot elkaar? Zijn ze broers of vrienden of sluimert er een ontluikende romance? Het prikkelt je als kijker. Sowieso is muziek een belangrijke inspiratiebron en zijn er in mijn werk veel referenties naar popcultuur en queer artiesten. Het operastuk in de voorstelling is van Tchaikovsky (zeker nu met de Russische spanningen nog actueler).

Wat zou je geworden zijn, indien er geen artistieke carrière voor je was weggelegd?

Ik wilde japanologie gaan studeren aan de KU Leuven, maar mijn uitslag van de auditie aan de dansacademie heeft daar anders over beslist :-)

Ben je al eens in Aalst geweest?

Ik ken Aalst eigenlijk niet zo goed. Al verschillende jaren ben ik van plan om eens naar het carnaval af te zakken. Want gezamenlijke rituelen vind ik zowel intrigerend als bewonderenswaardig. Het is iets wat we in onze samenleving aan het kwijtraken zijn. Naar het theater gaan is er gelukkig ook zo eentje!