een spel in ongeveer tienduizend woorden

De excentrieke BROER en ZUS leiden een afgezonderd bestaan in hun ouderlijk huis. Hun ouders zijn lang geleden vertrokken. Ze lieten hun twee kinderen achter in een huis vol herinneringen en een stapel films. Het huis werd hun reden om te blijven, de films werelden om over te dromen.

BROER en ZUS praten in films, denken in films en zien hun eigen leven ook als een film. Ze slijten hun dagen met het bedenken van het filmische meesterwerk dat hen beroemd zal maken in de wereld buiten de deur. In de scenario’s die ze verzinnen sluipen niet enkel scènes uit hun lievelingsfilms binnen maar ook scènes uit hun eigen leven. Spelenderwijs proberen ze zichzelf, hun verleden en hun toekomst te definiëren.

Gaandeweg rijst de existentiële vraag op of het tijd is om te vertrekken. BROER blijft erbij dat ze pas naar buiten kunnen als ze het perfecte scenario hebben gevonden. Bij ZUS begint het te dagen dat ze vastzitten in een kleverig web van oude verhalen. Als ze echt een nieuw narratief willen vinden moeten ze naar buiten. Het bekende achterlaten, het onbekende toelaten. ‘dans, dans, dans’ is een pleidooi voor de sprong in het onbekende.

Met Dans, dans, dans gaan de acteurs op zoek naar een nieuwe benadering van het klassieke lijsttheater. Ze willen de klassieke theaterzaal in al haar schoonheid, functionaliteit en betekenis tot leven laten komen. Als publiek neem je plaats op scène. Tussen lampen, ladders en kabels nemen twee spelers je mee op een talige trip. Dans, dans, dans is een desoriënterende 360 graden ervaring: de acteurs bewegen rondom en tussen het publiek en bespelen de gehele theaterzaal.

Anouk Friedli studeerde regie en schrijven aan het RITCS. Samen met Guus Diependaal maakt ze sinds 2019 voorstellingen onder For Real vzw. Met Dans, dans, dans gaat ze op zoek naar een nieuwe benadering van de schouwburgzaal, locatietheater in het theater, als het ware.