een voorstelling die de kortste weg naar je hart kiest

Er zijn in België 3933 personen die strafbare feiten hebben begaan zonder daar straf voor te krijgen. Zij hebben namelijk een ‘geestesstoornis’. Deze mensen worden geïnterneerd. Voor onbepaalde tijd. Hun vermoedelijke vertrekdatum wordt bij aankomst provisoir vastgelegd op het jaar 9999. We mogen die internering geen straf noemen. Het woord ‘straf’ geldt alleen voor mensen die een ‘delict’ begaan dat hen kan worden ‘toegerekend’. Internering is een verplichte behandeling.

Een behandelaar deelt in ‘Klink.’ zijn ervaringen met deze ontoerekeningsvatbare mensen. Zij zitten in de rechte lijn naar hun voorlopige vrijlating. Maar die lijn is allesbehalve de laatste. En is ook niet echt recht. Hoe beleven zij hun internering? Is er wel een verschil tussen een gedwongen behandeling en een straf? Is ‘buiten’ écht buiten?

Annemie Morbee schrijft en werkt met geïnterneerden. Vanuit haar verbondenheid met de wereld van het ontoerekeningsvatbare, zocht ze Bruno Vanden Broecke op en leidde hem rond in een labyrint vol verhalen en mensenlevens, stemmen uit het vagevuur. ‘Klink.’ is een theatraal egodocument, een licht maar rauw samenzijn, met weinig franjes.

Vanden Broecke vindt zichzelf in ‘Klink’ opnieuw uit als theatermaker van monologen over de leefwereld van ongewone personages.  (…) in deze marathon haalt de acteur opnieuw goud. Sterke tekst, sterke regie. Een geolied koppel, die Raven Ruëll en Bruno Vanden Broecke. (Pzazz, 13/10/2023)

Tip!

Lees het interview met Bruno en auteur Annemie Morbee in De Standaard (voor abonnees).