Een geritualiseerde AfrOpera over individuele en collectieve rouw. In een radicale bewerking van Stabat Mater van Pergolesi brengen drie zangers en drie muzikanten, allen uit Zuid-Afrika, een rouwproces tot leven. Een muzikale confrontatie tussen culturen. Een universeel geluid van verdriet en feest tegelijkertijd.

17 februari 1934. Koning Albert beklimt de Rocher du Bon Dieu in Marche-les-Dames en verongelukt. Terwijl naar verluidt twee miljoen Belgen de begrafenisstoet bijwonen, mag koningin Elisabeth volgens het protocol zelfs niet aanwezig zijn op de begrafenis van haar man. Deze gebeurtenis staat model voor het verdriet van duizenden die niet kunnen rouwen zoals zij het willen.

The Grief of Red Granny is het eerste deel van een tweedelige, geritualiseerde AfrOpera over individuele en collectieve rouw. In dit eerste deel maken we een emotionele reis door het hart van een vrouw, losjes geïnspireerd op koningin Elisabeth en op de oma van Gorges (twee Red Grannies) en geportretteerd door actrice Tine Joustra. Ze verwelkomt ons in de ruïnes van haar herinneringen en neemt ons mee op de golven van haar onverwerkt verdriet.

In deze productie geeft Gorges Ocloo ruimte en stem aan diegenen die geen kans hebben gekregen om individueel afscheid te nemen van hun geliefde: ouders van vermiste kinderen, slachtoffers van oorlogen, pandemieën, terroristische aanslagen…
 
In zijn kenmerkende surrealistische beeldtaal brengt Ocloo dit raadselachtige rouwproces tot leven in de Hof van Eden. Zes engelen - drie klassieke zangers en drie muzikanten, allen uit Zuid-Afrika - vormen het ensemble. Het muzikale leidmotief is Stabat Mater van Pergolesi. 'I will bring Pergolesi to my Voodoo church', aldus Ocloo. In zijn radicale bewerking van deze beroemde compositie laat hij zich inspireren door weelderige rouw- en begrafenisrituelen van over de hele wereld. Een muzikale confrontatie tussen culturen. Een universeel geluid van verdriet en feest tegelijkertijd.

Beluister hier het interview met Gorges Ocloo bij Nicky Aerts in het VRT-programma Pompidou (vanaf min. 28) op 18/02/2025 en hier het gesprek met Gorges Ocloo en Tine Joustra in het VRT-programma Culture club van 21/02/2025.

Met deze opera zet Gorges Ocloo een nieuwe stap in zijn zoektocht (die hopelijk nooit eindigt) naar de raakpunten tussen Afrikaanse en Europese culturen. Het Stabat Mater van Giovanni Battista Pergolesi is het houvast van deze klaagzang die tegelijk een eerbetoon is aan zowel doden als overlevenden. (Klaas Tindemans, PZAZZ, 21/02/2025)

De muzikale kruisbestuivingen resulteren in een opera vol verrassende wendingen, en met het soort uitbundige energie dat gebruikelijk is in Afrikaanse kerkgemeenschappen. (Etcetera 18/2/2025)

De rouwende weduwe - knappe rol van actrice Tine Joustra - wordt voortdurend gadegeslagen door zes Afrikaanse engelen, die de twaalf delen van het ‘Stabat Mater’ uit­voeren. Het instrumentarium is ­gewaagd: drum, cello en gitaar met sopraan, mezzosopraan en bas als stemmen. (De Tijd 18/2/2025)

Tips!

• Op 1 november komen op het kerkhof van Aalst (en op vele andere plaatsen) mensen samen om stil te staan bij de dood. Lees hier meer over deze rouwbeleving door Reveil.
• Gorges Ocloo ontving in 2022 de Vlaamse Cultuurprijs Ultima voor Opkomend Talent.
• Samen met Amarant bieden we omkaderende activiteiten rond rouw en rouwbeleving:
  wo 6 nov > Slow art: een filosofische dialoog rond het werk van Sofie Muller. Lees meer.
  do 14 nov > Dood en rouw: de filosofie van confrontatie met jezelf. Lees meer.
  di 26 nov > Het Huis Dat Pijn Heet. Lees meer.