Belpop-erfgoed dat niet in één hokje past

Madou is tijdloos en cult. Een verdwenen groep die na veertig jaar opnieuw op scherp staat.

Wie herinnert zich Witte Nachten uit 1981? Of Niets is voor altijd? Een nummer dat recent plaats 39 haalde in de Belpop 100-lijst van Radio 1. Het is kleinkunst, maar dan eigentijds en donker.

'Wie niet geraakt wordt door de stem van Vera Coomans, is van binnen dood. Zij is de Marianne Faithfull van Vlaanderen', aldus Jan Delvaux (Belpopencyclopedie).

Veertig jaar na de debuutsingle stelde Madou in september 2021 het tweede album Is er iets? voor (met de hit Ronquières) dat in de pers bedolven werd onder een sterrenregen. In september 2022 verscheen dan het legendarische debuutalbum uit 1982 eindelijk weer op vinyl. Vera en Wiet hebben duidelijk opnieuw de smaak te pakken en broeden op nieuwe liedjes. Vrijwel iedereen van de oorspronkelijke groep is er weer bij, maar Madou is vooral herrezen dankzij de volgende generatie met als motor Thomas Devos, de zoon van Jan en Vera.

'Alsof er niks veranderd is. (...) De teksten blijven doordacht, maar vaak ook duister, dichterlijk en confronterend, in de groepssound – nu mede bepaald door het Madou-nageslacht – is folk met een heel eigentijdse toets de ruggengraat, met een vleugje blues.' (Gazet van Antwerpen, 25/9/2021, ****)