Wirken moet ne mensch en ni lieglupe, akkerdjie

Ontdek deze parel uit de Vlaamse theaterliteratuur en kijk naar het Vlaanderen van vandaag. Waar nog steeds gewerkt, geïntegreerd en geassimileerd moet worden. Waar klassen en gemeenschappen nog altijd niet elkaars taal spreken. Waar families uit elkaar worden gereten en jong en oud, arm en rijk, met getrokken messen tegenover elkaar staan over grond en geloof. Waar economische migratie nog steeds een noodzaak is. En onderdrukking door de 1% leidt tot verhitte strijd. ‘Het gezin Van Paemel’ toont een wereld in verandering, toen - 1903 - en nu.

Acteur Valentijn Dhaenens gaat de uitdaging aan en speelt alle 13 personages. Tegelijkertijd. In elk van de vier bedrijven speelt hij een ander cruciaal personage live: de zoon, de pastoor, de barones, pa Van Paemel. De talrijke antagonisten, ook vertolkt door Dhaenens, zijn digitaal aanwezig. Voor wie er
nog aan twijfelde, ‘Het gezin Van Paemel’ wordt geen monoloog, maar een proeve van creativiteit en meesterschap.

Deze versie van de Vlaamse oerklassieker toont een gevecht met demonen uit ons aller verleden. Een intensief gesprek met ons erfgoed dat tevens het erfgoed van Vlaanderen is. Samen zijn we alleen, dat is herkenbaar in alle tijden.

Over Valentijn Dhaenens

De afgelopen jaren reisde Valentijn Dhaenens voor SKaGeN de wereld rond met de succesmonologen ‘DegrotemonD’, ‘DeKleineOorlog’ en ‘Onbezongen’. In ‘DeKleineOorlog’ ontdubbelt Dhaenens zich via schermen en gaat hij in dialoog met zijn 7 alter-ego’s. In ‘Het gezin Van Paemel’ gaat hij nog een stap verder.

Bijna 20 jaar later lijsten Valentijn Dhaenens en SKaGeN het kroonjuweel van het Vlaamse toneelrepertoire opnieuw in. (Wouter Hillaert, Etcetera, 27/9/2021)

Hij speelt de voorstelling simpelweg zo goed dat een stuk uit 1903 je perfect over vandaag aan het denken zet. (Els Van Steenberghe, Knack Focus, 25/9/2021)

Dhaenens componeert prachtige schilderachtige taferelen met zijn digitale verschijningen. (Gilles Michiels, De Standaard, 12/09/2021, ****)

‘Het gezin van Paemel’ niet als studie van individuele psychologie, maar als portret van een maatschappij in transitie – Cyriel Buysse zou er zich verdorie op verheugd hebben… (Jan-Jakob Delanoye, Cutting Edge, 10/09/2021,****)