SERDI vertelt het verhaal van Serdi. Over hoe iemand die niks heeft, van zijn stem zijn thuis maakt. Als wees, verplaatst van instelling naar instelling en van school naar jeugddetentie, deed Serdi zichzelf een belofte. Hij leerde zichzelf beatboxen. Hij trainde net zo lang totdat hij het kon. De akoestiek van de isoleercel bleek perfect geschikt voor het verfijnen van zijn techniek. 
SERDI laat zien hoe iemands stem een wapen kan worden. Hoe een leven zonder wortels dat dreigt af te glijden weer houvast kreeg via de stem. Hoe de kracht van klank en compositie het eindelijk mogelijk maakte met anderen te communiceren.
De voorstelling SERDI is niet alleen een reis langs een reeks instellingen, uiteenlopende vormen van maatschappelijk onrecht en geweld, maar ook een plek om een einde te maken aan de eindeloze zoektocht naar liefde en bevestiging.
Theater als een plek om in gesprek te gaan met demonen uit het verleden en spoken uit het heden. Een stem als wapen dat voorgoed afrekent met de behoefte om te pleasen.
‘Ik haat het getal zes.
We waren met zes thuis,  
mijn ouders stierven de zesde maand van het jaar
toen ik zes jaar was…’